కవిత - 8

                              ప్రతిబింబం

గాజుకళ్ళ వినీలచ్ఛాయావరణంలో
అనుభవాల తాలూకు పగుళ్ళ నెగళ్ళు,
అమృతాభిషేకాన్ని కాంక్షిస్తూ
ప్రపంచకూపం నుండి చేదుకుంటున్న
చూపుల బొక్కెన నిండా
హృచ్ఛకలాలు తేలే రక్తాశ్రుపూరం,
కదిలే పెదాల గుహాముఖాల చీకట్లో
నిబద్ధ వర్ణచిత్రాల గుసగుసలు,
ఆత్మన్యూనతా పరిధిలో లయలేని
విలయోన్ముఖ పదఘట్టనల ఫిరంగుల మోతలు,
గుండె గూడులో కునుకు తీస్తున్న
ఆశాబుద్బుదాల విస్ఫోటనా వికటధ్వనులు.
ముళ్ళచేతులు రువ్వే నవ్వుల పువ్వుల్ని అందుకోలేక
లోకం దర్పణంలో
ముక్కలై  ఏడుస్తున్న ప్రతిబింబాన్ని చూసి
భయపడితే ఎలా? .... అది నీదే!
  

రచన - శంకర్

(భారతి - జులై 1986)