Friday 6 January 2012

కవిత -18

ప్రాణసఖి

నీ హృదయాన్ని అందరూ
నవనీతంతో పోలుస్తారు తెలివితక్కువగా,
నీ హృదయంకన్న
నవనీతం కఠినమంటే నమ్మరే!


మనం కలిసిన మలియేటనే
నన్ను విడిచి నీవు వెళ్ళడంతో
నీగుండె రాతి దంటారు వెర్రిజనం!
నీవు వెళ్ళి పుష్కరం అయినా నేనుండడం
నా గుండె కఠినపాషాణంతో సమానం.


నీ ప్రేమ చాలా గొప్పదట!
ఎంత అన్యాయపు మాట అది ...
నన్నొంటరిగా ఉంచి నీవు వెళ్ళడం
ఎంతటి పగతో చేసిన పనో కదా?


నీ లేమి నన్ను బండగా మార్చించని
చెప్పేందుకు ఒక్క నిదర్శనం చాలు ...
కొండంత వేదన ఉన్నా
కన్నీరు కారదు ... గుండె పగులదు!