కవిత - 16

ప్రియసఖి

నీరు నిండిన నా కళ్లకు నీ రూపం

సరిగ్గా ఆనదని తలచి కళ్ళుమూసానే కాని

నిన్ను చూడవద్దని కాదు, అయినా ...

నీవు వెళ్ళిపోయావు నే కళ్ళు తెరవకముందే!

నీవు నాకై వస్తానని అన్నావనే సంతోషంతో తాగితే

నీవు వచ్చి వెళ్ళేవరకు మెలకువ లేదు నాకు,

నీవు వచ్చి వెళ్ళావనే వేదన నాచేత మళ్ళీ తాగిస్తే

నీవు రేపు వస్తానన్నాననే మాట మరిచి నిద్రపోయాను.

నేను నీకోసం ఎదురుచూసిన దినాలలో

నీవు నాకు ఎదురుకాలేదన్న వేదన కన్న

ఎదురుతిరుగలేదనే స్వాంతన ఆనందాన్నిచ్చింది.

అందుకే ఇన్నాళ్ళయినా ఎదురుచూస్తూనే ఉన్నాను.

ఆమె సమాధిపై నేను నాటిన

గులాబీ పూసిందని ఎవరో అన్నారు, 

వాళ్ళకేం తెలుసు ఇన్నాళ్ళకు

గులాబివేర్లు ఆమె వేళ్ళను తాకాయని!